Vraag die persoon of het goed is dat je het komende half jaar bij hem of haar je hart mag uitstorten. Spreek met die ander af dat jij de enige bent die vertelt en dat het niet uitmaakt of je iets voor de vijftigste keer herhaalt. Op deze momenten hoeft er geen wederzijdsheid te zijn, dat is heel belangrijk (en ook wat mensen vaak zoeken in de wandelcoaching). De ander luistert alleen, geeft geen tips of advies, geeft geen eigen ervaringen. Je hoeft niet te vragen: ‘En hoe is het nou met jóu?’

Het klinkt misschien een beetje gemaakt, maar door zo’n constructie kom je tegemoet aan je behoefte om je te uiten. Je creëert een apart moment om over je gevoelens rondom je kinderwens te praten. Het komt niet tussen jou en je partner in te staan (zie volgende punt), en je kunt ándere momenten met vriendinnen en familie gebruiken voor leuke dingen, en om op te laden. Want soms vertroebelt je verdriet alle momenten samen, dat is ook jammer. Die goede momenten samen heb je ook nodig. Haal het uit elkaar, en maak duidelijke afspraken.