Weg van de computer, weg uit de drukke kantoortuin, weg uit de muren van mijn huis (en zelfs mijn tuin). Elke dag een stukje wandelen, weer of geen weer. Dat heeft mij erg geholpen in een periode dat ik me onrustig voelde en niet goed wist wat ik wilde. Wandelen bleek voor mij de beste manier om me te ontspannen. En wat ik ook merkte, is dat ik vanuit die ontspanning creatiever werd, en met nieuwe ideeën en meer vertrouwen kon kijken naar wat er speelt in mijn leven.

Als tekstschrijver, communicatieadviseur, patiëntenvoorlichter en docent Nederlands voor buitenlanders voelde ik altijd een grote betrokkenheid bij de mensen met wie ik werkte. Hoewel ik mijn werk met plezier en toewijding deed, vond ik het contact vaak nogal vluchtig. En ik zat naar mijn zin te veel achter de computer.

In het werk van wandelcoach is dat heel anders. Ik heb alle tijd en aandacht voor mijn coachee en kan in een paar wandelingen veel met iemand bereiken. Vrouwen die ik eerder begeleidde, zeiden dat ik de enige was die ze echt begreep. Ik ben zo dankbaar dat ik dit voor hen kan betekenen, maar vind het tegelijkertijd verdrietig dat het kennelijk ook moeilijk is om iemand in je eigen omgeving te vinden die je begrijpt. 

Ik kom niet met adviezen of geruststellingen. Ik kan je verdriet niet overnemen of wegmaken. Dat hoeft ook niet. Je hoeft niet gerepareerd te worden, je mag verdrietig en bang of boos zijn. Vaak willen mensen je troosten, zodat je niet meer verdrietig bent. Maar zo werkt het niet bij een onvervulde kinderwens (en eigenlijk ook niet bij andere pijn)

Ik luister met volle aandacht, ik ben er helemaal voor jou. Ik loop een stukje met je mee, waarna je weer zelf verder kunt. Met nieuwe – of teruggevonden – inzichten en natuurlijk op eígen kracht!

Opleiding en ontwikkeling
– De post-HBO opleiding tot wandelcoach volgde ik bij het Coachbureau van Hilde Backus.
– Nederlandse taal- en letterkunde studeerde ik aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. 
– Frans studeerde ik aan de Universiteit van Angers (Frankrijk)