Als je steeds maar niet zwanger wordt, terwijl je wel zielsgraag kinderen had gehad, ga je door een rouwproces. Ze stellen rouw wel eens voor als twee eilandjes, en op elk ervan breng je tijd door.
Het eiland van verlies
Op het ene eilandje rouw je om het leven van het kindje dat er niet (meer) is en mogelijk niet zal komen. Je voelt de pijn, de wanhoop, angst en onzekerheid. Je staat oog in oog met het gemis.
Het eiland van herstel
Op het andere eilandje probeer je je leven in te richten zónder die dierbare persoon, die je zo graag in je leven had gehad. Je móet verder, dat weet je. Je hebt hierin geen keuze en je wil er het beste van maken. Je wil een vervuld en gelukkig leven en zoekt naar mogelijkheden om deze nieuwe toekomst vorm te geven.
Als je mogelijk geen moeder meer wordt, kom je voor twee vragen te staan:
1. Hoe geef ik in praktische zin INvulling aan mijn leven? Wanneer ik geen rekening meer hoef te houden met de komst van een kindje?
2. Hoe geef ik op een diepere laag VERvulling aan mijn leven? Hoe geef ik het zin? Hoe maak ik het voor mezelf de moeite waard?
Deze vragen hoef je misschien niet te beantwoorden, wanneer je nog mogelijkheden hebt om moeder te worden. Maar het kan goed dat ze toch al vaak door je hoofd gaan. Je wilt de onzekerheid hanteren. En een plan achter de hand hebben. Ookal lijkt het in het begin of dat ‘plan B’ nooit in de buurt kan komen van je plan om moeder te worden (een vriendin van mij noemde het daarom wel eens ‘plan Z’) .
Er soms eens over denken en erover praten met anderen kan rust brengen. Je realiseert je dat het absoluut niet je keuze is, maar dat je óók een goed leven kunt leiden als je onverhoopt geen moeder wordt. Als je dat bemerkt, groeit je zelfvertrouwen en je vertrouwen in de toekomst.
