‘Rouwen’ om je kinderwens? Dat klinkt voor jou misschien wel erg zwaar.
Je hebt wel veel verdriet, je toekomst is onzeker, maar rouw?
Vergis je niet. Je lijdt een verlies, elke maand opnieuw.
Dat verlies hakt erin, het stapelt zich op, en je moet het lange tijd verdragen.
Daarom spreken we van rouw.
Wat maakt rouw om een onvervulde kinderwens zo anders dan rouw bij een overlijden? Drie verschillen.
1. Een kinderwens is onzichtbaar
2. Iedereen in jouw leeftijdsgroep krijgt kinderen
3. Rouw om een kinderwens wordt anders beleefd door partners
1. Een kinderwens is onzichtbaar.
Of meer: het vurig gewenste kíndje is niet zichtbaar. Niemand kent het kindje van wie je droomt. Aan een overledene heeft iedereen zijn eigen herinneringen, daar kun je over praten. Maar er zijn geen herinneringen aan jouw niet geboren kindje. Niemand anders kent het kindje (of de kindjes) naar wie jij verlangt, zelfs de vader niet, ook hij heeft een eigen plaatje in zijn hoofd. Je ouders hebben verdriet, maar jóuw pijn, en jóuw gemis kennen ze niet. Anderen kunnen zich niet verbinden met het zo gewenste kindje. En daardoor is het lastiger om de ernst van het gemis te beseffen. Dat maakt rouwen bij een kinderwens anders en vaak eenzaam.
Bedenk een ritueel
Wat soms helpt, is als je een naam geeft aan je niet geboren kindje. Of, als je kinderloos blijft: om een ritueel te bedenken waarmee je je nooit gekomen kindje herdenkt. Zo geef je mensen een aanknopingspunt om over je kinderwens te praten, en kunnen ze iets dichterbij komen, en je meer steunen.
2. Iedereen in jouw leeftijdsgroep krijgt kinderen.
Een kinderwens staat voor een bepaalde fase in het leven: die van het leven doorgeven, van een nieuwe generatie grootbrengen voor de toekomst. Je bent volwassen, hebt een opleiding gevolgd en bent gaan werken. Je bent er klaar voor om moeder te worden. En heel duidelijk: bijna iedereen om je heen is ermee bezig en lijkt zwanger. Al die anderen: zíj vervullen wél die levensfase, en jou lukt het niet, zo voelt het.
Alle aandacht gaat ook naar die zwangere vrouwen.
Mensen gaan nu eenmaal met hun aandacht makkelijker naar positieve, leuke dingen dan naar ‘negatieve’, verdrietige. De ander groeit. Jij wordt kleiner. De ander gaat vooruit. Jij staat stil. Het lukt je niet om blij te zijn voor die ander, omdat je eigen gemis zo ingrijpend is. En waar moet je het dan over hebben? Alles valt in het niets bij een zwangerschap.
Ik schrijf dit niet om het je in te wrijven.
Maar om je te laten zien dat het logisch is dat dit moeilijk voor je is. Het omgaan met alle zwangeren in je omgeving, moet niet worden afgedaan als ‘jaloezie’ of het iemand ‘wel of niet gunnen’. Het is extreem pijnlijk, omdat je zelf zo graag moeder zou worden. Dit verdriet mag er dus zijn, je hoeft het niet te verstoppen, omdat je jaloezie lelijk vindt. Want daar gaat het dus niet om.  
Veel van mijn coachees vinden dat ze ‘niet moeten zeuren.’
Ze zijn lichtelijk verbaasd te horen dat het andere mensen ook zo veel verdriet geeft, als ze (nog) niet zwanger zijn. Maar het is een van de meest ingrijpende periodes in je leven. Misschien ook wel de eerste echt grote tegenslag waar je voor komt te staan.   
Zoek een praat maatje
Een tip van Maya, mijn opleider in rouw en onvervulde kinderwens: zoek een praat-maatje. Vraag die persoon of het goed is dat je het komende half jaar bij hem of haar je hart mag uitstorten. Spreek met die ander af dat jij de enige bent die vertelt en dat het niet uitmaakt of je iets voor de vijftigste keer herhaalt. Op deze momenten hoeft er geen wederzijdsheid te zijn, dat is heel belangrijk (en ook wat mensen vaak zoeken in de wandelcoaching). De ander luistert alleen, geeft geen tips of advies, geeft geen eigen ervaringen. Je hoeft niet te vragen: ‘En hoe is het nou met jóu?’
Het klinkt misschien een beetje gemaakt, maar door zo’n constructie kom je tegemoet aan je behoefte om je te uiten. Je creëert een apart moment om over je gevoelens rondom je kinderwens te praten. Het komt niet tussen jou en je partner in te staan (zie volgende punt), en je kunt ándere momenten met vriendinnen en familie gebruiken voor leuke dingen, en om op te laden. Want soms vertroebelt je verdriet alle momenten samen, dat is ook jammer. Die goede momenten samen heb je ook nodig. Haal het uit elkaar, en maak duidelijke afspraken.
3. Rouw om een kinderwens wordt anders beleefd door partners.
Dit versterkt het gevoel van eenzaamheid, van er alleen voorstaan. Ieder mens heeft zijn eigen overlevingsstrategie. Je bent zelf in je diepste kern aangetast, je verdriet is zo groot. Je moet alle zeilen bijzetten om te overleven. Het wordt heel lastig om in die toestand de ander nog te steunen. Vaak groeien stellen uit elkaar. Je voelt de verwijdering. En daardoor moet je je nóg meer zelf zien te redden. Terwijl je elkaar juist zo nodig hebt.
Ieder zit op zijn eigen eilandje met zijn verdriet.
De een (ik wil zeggen: de man. Maar zo zwart-wit is het natuurlijk niet) trekt zich terug en gaat fietsen of meer werken. Hij wil het oplossen, hij wil je beschermen, hij zegt dat het wel goed komt. De ander (ja toch vaak: de vrouw) wil práten over de situatie en de pijn, steeds opnieuw. Ze wil een arm om haar schouder. Ze wil dat de ander ook verdriet heeft en vindt het moeilijk te begrijpen als ze dat verdriet niet ziet. Herkenbaar?
Dit is dus een wezenlijk verschil met rouwen bij een overlijden. Toen jouw opa overleed, was jouw partner waarschijnlijk je steun en toeverlaat, degene bij wie je kon uithuilen en bij wie je troost vond. Nu is dat anders, want de rouw treft ook je partner.
Vraag je partner hoe het gaat
Laat je partner zien dat je begrijpt dat hij/zij het verdriet oplost met fietsen, gamen of muziek luisteren.
Vraag je partner hoe het gaat. Zeg: Het moet voor jou ook ingewikkeld zijn dat je met lege handen staat. Hoe is dat voor jou? Waar zit jouw verdriet?
In de wandelcoaching vertel ik niet zo veel, ik luister dan vooral naar jou.
Maar in geschreven tekst kan ik kennis en ervaringen die ik opdoe wel delen. Ik hoop dat het je wat brengt.
Weet jij even niet hoe je verder moet?
Werk actief aan je herstel. Een individueel wandelcoachingstraject is helemaal afgestemd op jouw situatie en jouw behoeftes.
Stuur me een berichtje voor een kennismakingswandeling of voor meer informatie.
Moniek
06-18208533