Onvervulde kinderwens: (hoe) rouw je dan?
Invulling en vervulling in je leven (Pelgrimstocht 29 mei)
Your consent is required to display this content from youtube - Privacy Settings
Janneke en ik zijn weer op pad geweest in de Kampina bij Boxtel.
We hebben de route goed in ons hoofd, en de plaatsten bekeken waar we stilstaan voor oefeningen en pauzes. Ik ben de organisator, Janneke neemt – als GZ psycholoog i.o. en met haar jarenlange ervaring als pelgrim – de invulling van de dag voor haar rekening.
We spraken in de voorbereiding uitgebreid over onze eigen kinderwens.
En over de angsten die we hadden. Ikzelf werd – zo zie ik dat – voor de poorten van de hel weggesleept, doordat ik in de maand van de allerlaatste mislukte IVF-poging te horen kreeg dat we Vera mochten adopteren. Mijn grote angst, dat mijn leven zonder een kindje altijd hetzelfde zou blijven, saai zou worden, en dat het ‘niet genoeg’ zou zijn, hoefde ik niet verder te doorleven. Maar de angst heb ik wel degelijk lange tijd gevoeld.
Janneke vertelde, dat ze nu kan verdragen dat ze geen kinderen heeft.
Maar ze weet ook, dat er momenten en mogelijk fasen komen, dat de hele mallemolen weer voorbij gaat komen, bijvoorbeeld in de tijd dat ze oma zou worden.
Onze Pelgrimstochten zijn voor vrouwen die weten dat hun kinderwens waarschijnlijk niet vervuld zal worden.
Misschien begint dit besef nog maar net door te dringen, misschien weet je het al wat langer. Misschien kun je het al jarenlang goed hanteren, maar heb je een terugval, of poppen er opeens hele andere vragen en gevoelens op. Misschien heb je stille hoop dat je toch nog zwanger wordt. Of je bent op dit moment veel bezig met het invullen van je ‘nieuwe toekomst’. Het kan allemaal, en we zullen het ook allemaal bij onszelf herkennen.
Het is fijn om herkenning en erkenning te vinden bij mensen die je weinig hoeft uit te leggen. Je begrijpt elkaar gewoon.
Tegelijkertijd is er op de pelgrimstocht zeker ook ruimte voor eigen reflectie en bezinning. Je gaat echt bij jezelf na hoe het nu met je is, hoe je met je gemis omgaat én hoe je ruimte maakt voor nieuwe toekomstdromen. Je bekijkt die dag hoe je je voelt en wat je wel of niet wilt delen. Je wordt nooit ergens in geforceerd, natuurlijk. Je bepaalt het helemaal zelf, en wij zullen daarin een veilige plek creëren voor iedereen.
Wil je erbij zijn?
Zorg dan dat je een plekje reserveert, en meld je aan. We hebben een Early Birds korting tot 5 april: je betaalt dan €49,- in plaats van €62,50. Ook als je al interesse hebt getoond, schrijf je nog even officieel in via deze link, dan stuur ik je de bevestiging van deelname. Wil je meer weten voordat je je inschrijft? Neem gerust contact op.
Omgaan met een onvervulde kinderwens is niet iets wat je ‘even doet’.
Het is een gegeven dat in je hele leven een rol zal blijven spelen, soms wat meer op de voorgrond, dan weer wat verder naar achteren. Wat wij je willen geven, is tijd en aandacht voor wat er in je leeft. Zodat je nieuwe inzichten opdoet, en met meer lichtheid en vol goede moed weer naar huis gaat.
Groet Moniek en Janneke
06-18208533
Een VOL jaar met Corona
Een jaar met Corona
We kijken terug op een heel jaar met Corona. Wie had ooit gedacht dat dit meer dan een VOL jaar ging duren? Ik niet.
De meeste mensen in mijn directe omgeving zijn gezond.
Nog steeds het belangrijkste en het enige wat telt op persoonlijk niveau. Maar de druk op mensen in de zorg is er nog. En de eenzaamheid onder ouderen (én jongeren!). De ondernemers zonder inkomsten. Het werken op zolder. Het is er nog en het zal er nog wel even blijven ook.
Adoptieprocedures liggen nu echt stil.
Dat vind ik hartverscheurend voor kinderen die in een tehuis moeten opgroeien, of op straat. En het is heftig voor alle mensen die adoptie in hun achterhoofd (of zelfs al op de vóórgrond) hadden als ‘plan B’. Wat doe je met je diepgewortelde moedergevoelens, als er onverhoopt geen kindje komt?
Ik denk aan jullie, lieve, dappere mensen met een onvervulde kinderwens
Behandelingen gaan inmiddels weer door. Maar met een verkoudheid word je geweerd uit het ziekenhuis. Daarom let je waarschijnlijk een stuk beter op je gezondheid dan leeftijdgenoten. Zie je nog veel anderen? Of blijft het je goeddoen, de rust?
Ik hoor van verschillende mensen dat het ook wel even prima is zo.
Om een poosje te leven zonder sociale verplichtingen. Om je te kunnen terugtrekken in je eigen cocon. Om even niet op feestjes te worden geconfronteerd met zwangere vriendinnen, buurvrouwen of achternichten.
Maar ik spreek ook coachees die de afleiding en de uitstapjes missen.
De leuke dingen die je makkelijker doet zonder kinderen – lekker uiteten, verre reizen maken, opleidingen volgen – staan ook on hold.
Recente reacties