Ben ik raar?
Veel vrouwen die bij mij komen voor coaching, zijn bang dat het raar is dat ze zo verdrietig zijn. Dat ze bang zijn. Dat ze lijden. Ze denken dat zij de enige zijn die hier op een verkeerde manier mee omgaan. Natuurlijk niet! Het is zo ingrijpend, en zo onzichtbaar. Anderen weten niet goed hoe ze hier mee om moeten gaan, en dus komt er nog meer op jouw schouders terecht.
Rollercoaster
Toen ik zelf in deze rollercoaster van emoties zat, vond ik het lastig om erover te praten. Eerst wilde ik het nog geheimhouden. Het was toch veel leuker om mensen straks te vertellen dat ik zwanger was? En hulp uit het ziekenhuis, dat was ook wel iets waar ik me een beetje voor schaamde. Totaal onterecht natuurlijk, maar zo voelde het toen wel. Het was in elk geval erg privé, en in de wachtkamer van het IVF-centrum zat ik vaak in mezelf gekeerd in een tijdschriftje te bladeren tot ik naar binnen mocht.
Dit is de realiteit:
Als je moeder wilt worden, komt alles in het teken te staan van een kindje krijgen. Je kunt het niet ‘een beetje’ willen. Echt niet. Het is een soort ‘oer-wens’ die mogelijk niet wordt vervuld, en dat is een ongelofelijk zwaar lot om te dragen. Om je heen zie je dikke buiken en je zet je schrap tegen de volgende zwangerschapsaankondiging of babyshower. Je vraagt je af wanneer het nu eindelijk een keer jóuw tijd is, en of het überhaupt wel gaat lukken. Je hebt er alles voor over, maar je invloed blijft beperkt. De onzekerheid is moordend.
De meeste vrouwen voelen zich eenzaam in hun verdriet.
De omgeving weet vaak niet hoe ze tot steun kunnen zijn. Dat komt er nog eens bovenop. En je ouders hebben ook verdriet om jou. Dat leggen ze soms onbedoeld bij jou terug.
[pas op, daar komt een open deur]
Ga naar buiten
Wandelen doet je goed, op vele fronten. Of je nu alleen gaat wandelen, of met de hond, je moeder, je partner of een vriendin. Het praat veel makkelijker, als je samen wandelt. Je hoeft elkaar niet continu aan te kijken, je komt los van je dagelijkse beslommeringen. Het geeft ruimte aan ideeën die misschien al langere tijd sluimerden. Je komt letterlijk en figuurlijk in beweging.
Vooral als je verdriet hebt, is het belangrijk om van de bank te komen.
Dat geldt ook voor jou, in deze lastige periode waarin je merkt dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Het legt een behoorlijke druk op je leven, maand in maand uit, soms wel jaren achter elkaar. Het verdriet is onbehapbaar geworden, omdat je niet aan rouwen toe komt (je probeert immers ‘positief te blijven’?)
Power vrouwen
In mijn werk ontmoet ik zulke mooie en krachtige vrouwen, al zien ze dat vaak niet zo van zichzelf. De gesprekken zijn speciaal, we gaan meteen de diepte in.
Iedereen heeft verdriet.
De eerste wandeling houdt haast niemand het droog. Maar in de wandelingen die volgen, zie ik mijn coachees opbloeien, de kracht en levenslust komen naar boven.
Wandelen geeft je humeur een boost.
Buiten zijn geeft meteen een gevoel van vrijheid, van niks hoeven. En dat is éxtra fijn als je in een lastige fase van je leven zit, en wel een steuntje in de rug kunt gebruiken.
