Toen Eline (nu 39) in 2020 contact opnam voor wandelcoaching, ging het niet goed met haar. Ze voelde zich verloren. “Ik was een soort eilandje: wel in contact, maar niet in verbinding met de mensen in mijn omgeving”, vertelt ze. “Ook niet met mijn man, en op het dieptepunt zelfs niet met mijn beste vriendin, die ik al mijn hele leven ken.”

In een nacht dat ze niet kon slapen, ging ze googlen en kwam www.wandelcoach-Moniek.nl tegen. “Moniek organiseerde ’toevallig’ in diezelfde week nog een kennismakingswandeling in Goirle, vlakbij mijn woonplaats. Ik voelde me zo leeg, er moest echt iets veranderen.”

“Toen ik Moniek inschakelde voor hulp, was ik enorm kwetsbaar”, blikt Eline terug. “Het voelde ook als een grote stap om om hulp te vragen, want ik kan toch alles wel alleen af?!

Maar het was zo fijn om alles bij Moniek kwijt te kunnen.
Ze vond ook niks gek en leek het zelfs te begrijpen! Onder het verdriet om onze onvervulde kinderwens, kwam ook nog een hoop onverwerkte rouw boven van het overlijden van mijn beide ouders. Het was nogal wat, en het was echt fijn dat Moniek er was.”

Hoe werd je in die tijd het liefst door anderen benaderd, als het om je kinderwens ging?
“Ik vond het fijn als mensen ernaar vroegen, omdat ik er uit mezelf niet snel iets over zou delen. Ik ben altijd eerlijk: als mensen vragen of ik kinderen heb, zeg ik altijd dat die wens er wel was, maar dat het ons niet gegeven is.”

Wat vond je juist rot?
“Ik kon toen ontzettend verdrietig worden, als mensen heel luchtig deden over het ‘krijgen’ of zelfs ‘nemen’ van kinderen. Alsof zoiets vanzelfsprekend altijd lukt.”

Eline: “Ik kon ontzettend verdrietig worden, als mensen heel luchtig deden over het ‘krijgen’ of zelfs ‘nemen’ van kinderen. Alsof zoiets vanzelfsprekend altijd lukt.”

Hoe is het nu met je, vijf jaar later?
“Het gaat goed. Mijn man en ik hebben geaccepteerd dat het blijkbaar niet de bedoeling was dat wij kinderen krijgen. Voor ons staat er iets anders in de kaarten, en dat is ook goed.”

Zijn er kinderen in je leven gekomen?
“Wel hele lieve kinderen in de vorm van (bonus)nichtjes en neefjes en petekindjes. We zijn zelf geen ouders geworden.”

Heb je grote wijzigingen doorgevoerd in je leven? Heb je stappen genomen, die je anders wellicht niet had genomen?
“Jazeker, door het in duigen vallen van onze kinderwens, had ik het idee dat ik mijn leven op een andere manier moest invullen. Ik heb inmiddels een tweede opleiding afgerond en combineer mijn werk als pianist nu ook met het coachen van mensen naar een gezonde(re) leefstijl en een fitter lijf – en dat doe ik, net als Moniek, al wandelend! Daarbij help ik mensen o.a. met de overschakeling naar een gezond en plantaardig(er) voedingspatroon. Daarnaast bied ik ook alweer een aantal jaar een luisterend oor aan mensen die dat nodig hebben, als vrijwilliger bij De Luisterlijn. “

Waar heb je steun van gehad? Wat vond je helpend?
“In de wandelcoaching vond ik een veilige plek om te praten. Moniek stelde fijne, verdiepende en soms ook confronterende vragen. Het gaf me rust om in de natuur te lopen. In het bos deden we mooie opdrachten, waar bomen vaak symbool stonden voor processen of fases in mijn leven.”

Hoe kijk je terug op de periode dat het niet lukte om zwanger te worden?
“Ik had het voor geen goud willen missen. Want in dat jaar waren we ons nog van geen kwaad bewust. We hadden hoop, blijde verwachting, spanning. We konden dromen, fantaseren.

En ja, er was ook teleurstelling.
En toen die hele grote klap, die uiteindelijk een streep door onze kinderwens zette. Tóch ben ik dankbaar voor die periode. Het was mooi en verbindend om samen met mijn man voor onze kinderwens te gaan, ook al heeft het niet zo mogen zijn. “

Heb je tips voor jonge vrouwen die nu in (of kort na) een fertiliteitstraject zitten?
“Blijf praten, blijf in verbinding. Met elkaar, met mensen in je omgeving. Luister naar je gevoel. Leer jezelf kennen, onderzoek wat je nodig hebt en vraag daar ook om (aan je partner en/of mensen in je omgeving)

Gun jezelf ook professionele (emotionele) ondersteuning, als je ook maar vermoedt dat je er baat bij zou kunnen hebben.
Ik kan je Moniek als coach van harte aanbevelen. Zorg in ieder geval dat het iemand is, bij wie je je goed voelt. Wandelen tijdens het praten werkt overigens ook helend, zo sla je twee vliegen in ‘één klap!”

Bedankt, Eline, voor je eerlijke verhaal. En veel succes met je mooie bedrijf. Ik ging een paar keer mee op een bosbelevenis bij zonsopgang: geweldig!
Hier bekijk je Elines site

PS: Wil je ook kijken of het klikt? Maak hier je afspraak voor een gratis kennismakingswandeling.