Vijf jaar later: hoe gaat het met Marleen?
Marleen was dolgelukkig toen ze 15 jaar geleden Robert ontmoette. Dit was haar grote liefde. Met hem wilde ze haar leven delen. Twijfels die ze soms had over het moederschap verdwenen volledig. Robert had al kinderen en Marleen zag hoe leuk hij was als vader. Van daaruit ontstond het sterke gevoel dat ze een kindje wilde van hun twee. Toen dat niet lukte, kwam dat kei hard aan.
Marleen (nu 48 jaar) wil graag meewerken aan een artikel. “Het is fijn als ik met mijn ervaringen iets kan betekenen voor andere vrouwen”, zegt ze. Aan de telefoon gaan we terug naar onze kennismaking in 2019.
“Toen ik bij jou aanklopte, was ik heel verdrietig, zéér emotioneel.
Er is geen ander woord voor. Ik wilde mijn gevoelens delen met iemand, die wist hoe het voelde. Het gevoel dat iemand je begrijpt, is heel helend.”
In haar omgeving had ze wel steun, maar wat ze doormaakte en voelde, bleek moeilijk uit te leggen aan iemand die het niet had meegemaakt. “Mensen wilden graag met een oplossing aankomen, maar dat hoefde niet.”
“Er was geen oplossing. Ik wilde vrij zijn om te kunnen delen.
Zonder de adviezen als ‘Gelukkig heb je drie stiefkinderen!’ en ‘Je kunt toch een kindje adopteren?’. Goed bedoeld hoor, maar niet helpend.” Wat Marleen prettig vond, was als ze gewoon naar haar luisterden. “Het was fijn als iemand een vraag stelde, zoals: ‘Wat houdt je dan bezig?’ Dat hielp me dichter naar mijn gevoel te komen.”
Marleen vroeg niet om steun, maar ging maar gewoon uitleggen hoe het voor haar was.
“Ik ben het er ook met heel weinig mensen over gaan hebben. De mensen die het niet zo goed begrepen, daar ging ik gewoon lol mee maken, samen leuke dingen doen. Dat was ook heel prettig. Dat je gelegenheden hebt dat het er juist niet over gaat. Dat dat goed in evenwicht is.”
